Στο διαρκές παιχνίδι της ανθρώπινης ύπαρξης,
Οπού η φόρμα παίζει με το χρώμα σαν καθρέφτης της ψυχής…
Οι σχέσεις.
Το κλειδί – ευχή και κατάρα.
Ένας κόσμος όπου η πίκρα, η ζήλια, η οργή,
Η χαρά, ο πόνος, το πάθος και οι μικρές στιγμές ευτυχίας,
Κάνουν διαρκώς τον κύκλο τους,
Περιμένοντας τη σειρά τους
Για να φουντώσουν, να φθαρούν, να πεθάνουν
Και τελικά να ξαναγεννηθούν από τις στάχτες τους.
Στη διάσταση
Που η χαρά και η λύπη είναι αδέρφια
Με μόνο τους εχθρό την καθημερινότητα,
Δεν υπάρχουν γκρίζοι τόνοι.
Η κόλαση και ο παράδεισος απέχουν ένα βήμα.
